ages-of-oblivion

 Ognisko domowe płonie w naszym mieszkaniu co wieczór jako podpałka nierówno ustawione buty zupa ta sama co wczoraj drewniana noga od krzesła i butelka wódki jęzory ognia wyganiają nas do drugiego pokoju szaleją po korytarzu i kuchni obracając wszystko w proch z głową w lodowatych dłoniach matki czekamy aż ogień zajmie fotel i zgaśnie i zaśnie i będzie można wyjść porządkować zgliszcza. /Bartosz Jasiński/ ---------------- Rzuciłam studia. Uff.

 List Do Pozostałych Umieram za winy moje i niewinność moją za brak, który czuję każdą cząstką ciała                   i każdą cząstką duszy, za brak rozdzierający mnie na strzępy jak gazetę zapisaną hałaśliwymi nic nie                       mówiącymi słowami za możliwość zjednoczenia się z Bezimiennymi, z Pozasłowem,                           z Nieznanym za cudowny dzień za cudne manowce za widoki nad widoki za zjawę realną za kropkę nad ypsylonem za tajemnic&#

 I love this So-wol Kim's poem. This poem is a farewell song of a woman in grief. 진달래꽃 나 보기가 역겨워 가실 때에는 말없이 고이 보내 드리오리다. 영변에 약산 진달래꽃 아름 따다 가실 길에 뿌리오리다. 가시는 걸음 걸음 놓인 그 꽃을 사뿐히 즈&